เนื้อเพลง ฝากเพลงถึงพ่อ โดย ไพศาล ขุนหนู

แปดสิบเก้าพรรษาเหนื่อยมามากแล้ว
โอ้พ่อร่มโพธิ์แก้ว ไม่มีอีกแล้วพ่อจ๋า
ชาวไทยรันทด ใบหน้าเปื้อนหยดน้ำตา
ในเมื่อสวรรค์สั่งมา รับเทวดากลับคืน

สิบสามตุลา ดั่งว่าฝันร้าย
เหมือนฟ้าผ่ากลางใจ
น้ำตาเป็นสายสะอื้น
ต้องยอมจำนน
ทุกคนนั้นไม่อาจฝืน
เรียกร้องขอพ่อกลับคืน
พ่อก็ไม่ฟื้นขึ้นมา

ไม่ว่าพ่อจะอยู่หนไหน
ฝากเพลงลอยไป
อย่าได้เป็นห่วงเลยหนา
จดจำคำพ่อ อย่าท้อรีบลุกขึ้นมา
เดินตามรอยเท้าบิดา
แล้วมาหันหน้ารักกัน

เหนื่อยมามากนัก หยุดพักพ่อจ๋า
คิดถึงพ่อขึ้นมา แหงนมองดูฟ้าทุกวัน
สถิตกลางใจ จำไว้ชั่วลูกชั่วหลาน
เราเกิดในรัชกาลที่เก้า เล่าขานกันไป

ไม่ว่าพ่อจะอยู่หนไหน
ฝากเพลงลอยไป
อย่าได้เป็นห่วงเลยหนา
จดจำคำพ่อ
อย่าท้อรีบลุกขึ้นมา
เดินตามรอยเท้าบิดา
แล้วมาหันหน้ารักกัน

เหนื่อยมามากนัก หยุดพักพ่อจ๋า
คิดถึงพ่อขึ้นมา แหงนมองดูฟ้าทุกวัน
สถิตกลางใจ จำไว้ชั่วลูกชั่วหลาน
เราเกิดในรัชกาลที่เก้า เล่าขานกันไป

ไม่ว่าจะเกิดชาติไหน
ภูมิใจได้เป็นลูกพ่อ